De lezingen zijn tegenstrijdig. De tekst uit Jeremia wil mensen in vrede laten leven. De evangelietekst zegt dat Jezus geen vrede brengen wilde, maar eerder verdeeldheid. Daarmee is de evengelietekst iets uit de rubriek: "wee de toevallige kerkganger". Want je zult maar toevallig, of eindelijk een keer weer, naar de kerk zijn gekomen omdat je erop vertrouwt dat het daar over de liefde van God gaat, en dan dit horen.
Ik ga zondag de tekst uit Jeremia pakken als uitgangspunt. Over de evangelietekst heb ik al enkele keren gepreekt in de afgelopen jaren. Niet dat het bij Jeremia nou over iets heel anders gaat. Ook daar is de teneur: hoe houd je je staande in een omgeving waar je niet wil zijn en waar je het niet prettig vindt?
Jeremia heeft de boodschap: bid voor de stad waar je bent en zoek de vrede. Wie zijn de mensen vandaag, die het liefst weg zouden willen lopen uit de situatie waarin ze zijn belandt? Ik moet denken aan mensen die in hun gezin de enige zijn die "er nog aan doet". Ik moet ook denken aan de "stabilitas loci" uit de regel van de benedictijnen: daar waar je bent, daar is je plek, daar kun je tot een zegen zijn. Niet weglopen, niet dagdromen, niet verlangen naar het andere, betere. Waar je nu bent is je plek, is ook God te vinden. "Alle Zeit ist Gottes Zeit. Jeder Ort ist Gottes Ort" meldt mijn duitse commentaar...