Sterren waren het navigatiesysteem van de mensen in bijbelse tijden. Op zee en in de woestijn, maar daarvoor had je er wel meer dan één nodig natuurlijk. Ik las een stuk van een collega die in het donker in de woestijn onderweg was. De autochtone man die de auto bestuurde waarin zij zat, ging van tijd tot tijd de auto stilzetten en deed de lichten uit. Dan kon hij de sterren beter zien. Zo bepaalde hij de goede weg. Het zal wel een verhaal zijn uit de tijd toen we nog geen navigatiesystemen in de auto hadden. In het verhaal over de drie wijzen uit het oosten zitten veel betekenislagen. En ik merk dat ik de neiging heb om van alles uit te leggen, want veel legendes hebben zich gevormd rond deze vertelling (het zouden er drie zijn, het zouden koningen zijn, men heeft ze namen gegeven en verschillende huidskleuren ezv...) Maar ik ga niet weer uitleggen wat er van de beelden allemaal niet klopt (dat heb ik de afgelopen jaren genoeg gedaan) en ga me richten op de vraag wat de wijzen zou hebben kunnen bezield om op weg te gaan. Daartoe vraag ik me eerst af, hoe ze in Jeruzalem tegen deze mensen zouden hebben moeten aangekeken. In Jeruzalem, waar men nota bene uiterst koel en onbewogen op de vreemdelingen reageert... Om kort te gaan: mensen vol van verlangen en mensen vol van schriftkennis, die raken elkaar nog lang niet altijd...