In deze dienst denken wij aan de overledenen van het afgelopen - kerkelijk - jaar. Ik focus zondag op de tekst uit Openbaring 7 en laat de lezingen uit Jesaja 60 en de zaligsprekingen uit Matteus 5 meeklinken. * Ik weet nog niet hoeveel gewicht dit moet krijgen, maar het valt me op dat in het visioen de vijfde engel, die de winden tegen moet houden, uit het oosten komt. Het oosten is de richting van de opkomende zon, waar in bijbeltaal het heil vandaan komt. De meeste kerken zijn ook zo geplaatsd dat zij met het altaargedeelte richting oosten wijzen. Licht uit het oosten dus, licht vanuit de eeuwigheid. Daar worden wij bij bepaald. Hoofdstuk 7 uit het boek Openbaring staat ook in het kader van opademen: het is een pauze-hoofdstuk in wat verder een ontlading van ellende is. Mensen die lijden aan de scheuren en breuken van het bestaan wordt zo een hart onder de riem gestoken. De mensen die lijden aan het leven, zij zullen bewaard worden (verzegeld) en zij zullen rein, in witte kleren zijn. Hoeveel mensen, wat voor mensen, zou je kunnen vragen, want er worden getallen genoemd. De legendarische 144.000. Het valt op dat Johannes dit getal HOORT maar dat hij een schare die niemand tellen kan ZIET. Symbooltaal is het allemaal, beeldtaal, niet makkelijk te vatten, en toch hoop ik dat wij, net als de eerste lezers, iets kunnen proeven van het geruststellende licht uit de eeuwigheid.