Zout van de aarde en licht in de wereld noemt Jezus zijn leerlingen, en de mensen die gekomen zijn om zijn woorden te horen. Wij zijn nog in het begin van de bergrede van Jezus. Een van de vragen bij deze tekst is natuurlijk: tot wie heeft Jezus de woorden gesproken, wie had hij op het oog? Hij heeft - naar alle waarschijnlijkheid - niet aan een kerk gedacht die er zou komen na hem. Toch is het boeiend om je die vraag te stellen: inhoeverre is de kerk tegenwoordig zout (dus bederf voorkomend) en licht (in het donker) voor de samenleving? Wat we zien is dat de kerk krimpt en aan maatschappelijke relevantie verliest. En geloof is in onze samenleving zo langzamerhand een verdacht woord aan het worden, niet een woord dat per se vertrouwenwekkend is. Religieus extremisme en fundamentalisme hebben ervoor gezorgd dat door "onkerkelijke" tijdgenoten ook naar christelijk geloof met gemengde gevoelens wordt gekeken. Kan de kerk wat doen? Of hoeft dat helemaal niet? Want Jezus zei niet dat er iets moest gebeuren met zijn volgelingen, maar hij verklaarde hoe hij hen zag. Als er niets hoeft te gebeuren, is het dan misschien zo dat we ons te weinig van onze potentiele mogelijkheden bewust zijn?