Voorafgaand aan evenementen als prinsjesdag of koningsdag zie ik wel eens op het nieuws dat de politie haar paarden traint. Want het is de bedoeling dat de politiepaarden aan hun berijders gehoorzamen en betrouwbaar zijn, en zich dus niet door allerlei hotemetoten van de wijs laten brengen of bang laten maken. De politie heeft bij evenementen dus ervaren paarden nodig. Wat ons in de lezing van zondag bij de intocht van Jezus in Jeruzalem over het veulen van een ezel wordt verteld, is het tegenovergestelde. Er heeft nog nooit iemand op gezeten. Een kwetsbaar dier dus, niet getraind in conflicten en kabaal, en niet blij met massa's van mensen, zou je zeggen. De tekst speelt bewust met de tegenstelling tussen paard en ezel. Jezus wordt als koning binnengehaald, je verwacht hem dus dan hoog te paard op een dier dat macht en status uitstraalt, maar hij zit op een lastendrager. Want dat was de ezel vooral in bijbelse tijden. Hij zit op een lastendrager, en hij is zelf een lastendrager? Wil de evangelist dat er mee zeggen? Hij neemt de lasten, zonden, van de mensen op zich? Deze dag is zo dubbel: blijdschap en droefenis, de intocht wordt een aftocht, de opgang een neergang. De laatste fase in het leven van Jezus. Zo zijn de mensen: wie hem nu met gejuich binnenhaalt, laat hem straks in de steek. Heden: Hosanna! - morgen: kruisigt hem!