Ja, dat is natuurlijk een gevaarlijk verhaal. Jezus die het probleem van de honger oplost. Een broodkoning! Waar je zo iemand allemaal voor in zou kunnen zetten! De wereld zou in een klap een paradijs zijn. Bij Markus valt er ook veel gewicht op het delen: terwijl bij Johannes Jezus alles zelf doet, schakelt de Jezus van Markus de leerlingen in: om delen gaat het. De kans is dan ook groot dat wij aan dit verhaal vooral moraal overhouden: laten wij delen wat we hebben. Maar eigenaardig: door het hele verhaal speelt een heel ander motief, het motief van de herder, en ik denk dat ik hier toch maar meer nadruk op wil leggen: Jezus heeft medelijden met de mensen, want zij zijn herderloos. En hij gaat veel van zichzelf vertellen: "hij leerde hen langdurig". En dan gaat het nog niet over brood, maar over anders leren denken. En als de mensen gaan zitten in het groene gras, heeft dat verdacht veel weg van psalm 23: de grazige weiden, de tafel aangericht, de beker vloeit over. Dus misschien gaat het toch minder dan je zou denken om de moraal en toch meer om het verhaal, namelijk: wat is je krachtbron, wat doet je goed? Misschien komt dat nog vóór het delen.