Daar waar er iets heel belangrijks gebeurt in de relatie van Jezus met andere mensen, is er in de evangelieen vaak sprake van een maaltijd. Bij de maaltijd worden de belangrijke dingen besproken: wat hebben we met elkaar, hoe gaan we het doen, welke kant gaan we op, wat hebben we nodig? Dat doen we vandaag ook nog zo, als je b.v. kijkt naar "Het familiediner", een serie van de EO waar familieruzies weer gepacificeerd worden, en ook daar eindigt het met een maaltijd die de van elkaar verwijderde partijen weer bij elkaar brengt. Ook hier in de evangelietekst is van verzoening sprake: wat er als een blok ijs op tafel ligt is de verloochening van Petrus; hij heeft drie keer gezegd dat hij met Jezus niets te maken heeft. Nu vraagt Jezus hem drie keer naar zijn liefde. Nota bene niet naar hoe hij het bedoeld heeft daar in die nacht, geen oude koeien uit de sloot dus, maar vooruitkijkend: heb je me lief, waar mag ik op rekenen? Opvallend is dat het woord dat wij met "liefde" vertalen wisselt in dit gesprek: Jezus vraagt twee keer naar "liefhebben", Petrus antwoordt met "houden van", bij de derde keer neemt Jezus het woord van Petrus over en vraagt naar "houden van". Zit hier een diepere betekenis achter? Petrus, een mens die in de kerk grote invloed heeft gekregen, de Rooms-Katholieke Kerk ziet de paus als opvolger van Petrus. Uit dit gesprek komt een kwetsbare Petrus tevoorschijn, die verantwoordelijkheden krijgt toebedeeld. Misschien is dat wel de wijsheid van dit stuk in algemene zin: mensen die door het stof zijn gegaan, mensen dus met een gelouterd ego, kunnen verantwoordelijkheid dragen. Wie zichzelf niet tegen is gekomen kun je beter niet verantwoordelijk maken voor anderen. Veelzeggend is de naam van deze zondag naar lutherse traditie: misericordias domini, barmhartigheid van de Heer