Het is ieder jaar om deze tijd ongeveer hetzelfde: op het moment waar ieders gedachten richting vakantie gaan staan, klinkt in de kerk de oproep van Jezus aan zijn leerlingen voor een ander soort reis: ze worden uitgezonden om het goede nieuws te brengen en heilzaam op te treden onder de mensen. Dit jaar lezen we deze tekst volgens Markus. Dat is iets anders dan vakantie, dat heeft meer iets van werk (althans voor mij, waarbij een zekere beroepsdeformatie misschien een rol speelt). Er zijn, behalve dit, nog meer verschillen: als je met vakantie gaat, neem je van alles mee om op verschillende (weer)situaties voorbereid te zijn, maar de leerlingen nemen vrijwel niets mee. Terwijl wij verzekeringen afsluiten waarmee we het zo regelen dat bij onvoorziene omstandigheden wij niemand om hulp hoeven te vragen (behalve dat telefoontje) moeten de leerlingen van Jezus zo leven dat ze op gastvrijheid en onderdak zijn aangewezen. Een heel verschil. De leerlingen worden gezonden om exact datgene te doen wat Jezus ook deed, dat is de opdracht, maar doorheen speelt het thema van hoeden (de staf doet me denken aan de Goede Herder) en voeden.