Dit zijn twee verhalen in één; terwijl Jezus op weg is naar de dochter van Jaïrus komt dat met de uitgestoten vrouw er tussen. Dat zorgt voor vertraging, terwijl dat eigenlijk niet kan: de tijd dringt. Jezus lijkt echter alle tijd van de wereld te hebben. Wat opvalt is, dat de twee mensen in dit dubbelverhaal een heel verschillende verhouding tot het publiek hebben: Jaïrus is een mens van publiek belang, dus alle camera's zijn per definitie op hem gericht. De vrouw is juist een uitgestotene, zij wordt gemeden en mag niemand aanraken, voor haar is de massa juist de gelegenheid om anoniem te blijven. Jezus haalt het geloof van deze beide mensen naar voren: het geloof van de vrouw zet hij op de tribune zodat iedereen het kan zien. En bij Jaïirus stuurt hij de mensen juist weg, om hem ruimte voor zijn geloof te geven. Tegen beiden zegt Jezus: wees niet bang, heb geloof! Voor beide mensen een bevrijding, lijkt me. Een vraag die de tekst niet beantwoordt: zouden die twee elkaar gezien, ontmoet, aangekeken hebben? Dat zou mooi geweest zijn, vind ik, want het tegoed van de een is het gebrek van de ander: de vrouw zou Jaïrus het signaal gegeven kunnen hebben: "heb vertrouwen" en Jaïrus zou haar beduidt kunnen hebben: "stoor je niet aan de mensen". Geloof in de massa, dat is het thema, dacht ik...