Eigenlijk bestaat de tekst uit twee delen: er wordt verteld dat Jezus naar Galilea gaat, en er wordt verteld hoe hij zijn eerste volgelingen roept. Welke kant moet ik kiezen? In andere leesroosters zijn dit twee verschillende pericopen. Vonden de samenstellers één van de twee teksten niet genoeg voor een zondag? En gaat het bij dat roepen van volgelingen eigenlijk om iets dat wij, voorzover late volgelingen van Jezus, (zouden) moeten doen? Of gaat het meer om de ontdekking hoe Jezus is? Want we zitten nog in de tijd van epifanie, en dat betekent dat er elke zondag iets meer duidelijk wordt van met wie wij eigenlijk te maken hebben in deze mens van God op aarde. Het gericht-zijn op wat wij horen te doen, dat komt in het kerkelijk jaar eigenlijk later, in de andere "groene tijd" na pinksteren. - Bij de groep Oecumenisch Bijbellezen viel ons op dat in de rkk-kerken nog een vers verder gelezen wordt, over genezingen die er van Jezus uitgaan. Wat ik eigenlijk wel een goede keus vind, want dat werpt tenminste een licht op wat er dan met dat koninkrijk, waar Jezus het in vers 17 over heeft, zou kunnen zijn bedoeld. Dan is het toch wat meer één geheel i.p.v. twee losse delen. Hoewel: waarom dan niet meteen doorlezen tot 25?