De tekst is voor de oecumenische dienst in de kerk van Zesgehuchten. Het materiaal gaat over verdeeldheid in de christelijke gemeente (ook de andere lezingen) en is deze keer aangereikt door de kerken in Canada. Na WO II zijn daar veel Nederlanders naar toe gegaan. En ze hebben de confessionele tegenstellingen van het Nederland van toen meegenomen naar de Nieuwe Wereld. En die zijn daar nu nog aanwezig. In Canada ben ik nooit geweest. Wel heb ik in Duitsland gewerkt, als predikant voor de Nederlandse Kerk in Duitsland. En ik weet: de beste manier om confessionele tegenstellingen te conserveren is: ze exporteren naar het buitenland. Daar hebben de mensen het beeld van de nederlandse kerkelijke situatie bij hun vertrek nog heel lang voor ogen, terwijl er in Nederland van alles is veranderd. Maar minstens net zo belangrijk vind ik deze ervaring: de beste manier om confessionele tegenstellingen te relativeren is: een paar jaar in het buitenland gaan wonen. In onze diensten kwamen ze allemaal: Hervormd, Gereformeerd, Vrijgemaakt, Bonders, Christelijk Gereformeerd, Vrijzinnige Protestanten, strenge Lutheranen en losse evangelischen, en nog meer - dat zou op dat moment in Nederland ondenkbaar zijn geweest; daar waren ze hard bezig om Samen op Weg uit te vinden. Ik koester even weer deze mooie ervaring van mijn eerste werkplek - en weet nog niet wat ik ermee ga doen zondag.
Mocht u niet naar de oecumenische dienst gaan, maar gewoon naar het Kruispunt - daar gaat het over dezelfde teksten. Dat weet ik van Pieter Flach, die daar de dienst voor zijn rekening neemt. Dus: de oecuemene is niet te ontlopen, zondag niet en ook de hele week niet, zie 2klank, zie Middenstandsbelangen.