Het is zondag een gezinsdienst, rond het thema "feest vieren". We lezen uit Lucas 14 over de uitnodiging tot het grote feest en de mensen die het af laten weten, voordat de lammen, kreupelen en blinden worden uitgenodigd. Het gesprek met de kinderen over de uitnodigingen doen anderen, en ik heb een "preekje" voor de minder kleine mensen. Ik wil even stilstaan bij het feit dat Jezus dus - dat is de situatie - door een farizeer is uitgenodigd. Dat is op zich al het vermelden waard, want dat had natuurlijk niet gehoeven. Lucas is wat minder negatief over de farizeeen dan de andere evangelisten. Ook bij de berechting van Jezus zijn ze veel minder in beeld, wat het Lucasevangelie betreft. Misschien kan dit feit (dat Jezus dus te gast is bij een farizeer) ons bepalen bij het besef uitgenodigd te zijn door God en kunnen we ons afvragen wat dat dan voor ons betekent. Jezus heeft het wel vaker over nodiging, uitnodiging en roeping. Belangrijke woorden dus om hem en zijn boodschap te begrijpen. God vindt ons zo belangrijk dat hij ons (en niet alleen ons!!!) aan tafel wil hebben. En hoe belangrijk vinden wij dat? En wat laten we er voor liggen? En kennelijk wordt het pas wat met het feest als onze ogen open gaan voor degenen die het minder voor de wind gaat. Ook dat is een onderdeel van onze roeping, uitnodiging. Deze kant moet het ongeveer op, denk ik.