Dit is wel weer typisch Johannes: het begint met een verhaal maar als de goede vraag gesteld is vergeet Johannes dat verhaal; hij had het alleen nodig om Jezus iets belangrijks over hemzelf te laten vertellen. Wat er verder met de Grieken gebeurd is die op zoek naar Jezus zijn wordt niet meer vermeld. In Johannes 3, bij Nicodemus, ging dat ook zo: als de goede vraag gesteld is vergeet Johannes verder het verhaal. Ook verder maakt de tekst de indruk dat de zinnen wat los samengeraapt zijn. BElangrijke uitspraken van Jezus, van belang op dit moment. Wat wel duidelijk is: Jezus spreekt over zijn te verwachten sterven. En zijn lijn heeft meer met ondergang dan met opgang te maken: de graankorrel moet verdwijnen in de aarde, om iets nieuws te laten ontstaan. Dat is niet de denkwijze van Grieken, Grieks is: Olympia, kracht, wedstrijd, imago. En: wie het leven liefheeft verliest het, wie het loslaat zal het ontvangen. Dat is algemeen geformuleerd, ook voor ons dus? Hoe zit het met ons comfortabel leventje? Hoe zeer zijn we aan de dingen gehecht? En willen we zo leven?