Bij Johannes doet Jezus alles zelf. Bij de andere evangelisten delen de leerlingen van hem het brood uit aan de massa's mensen. Deze wonderbaarlijke gebeurtenis van de "broodvermenigvuldiging" staat bij alle evangelisten, maar bij Johannes is het geheel vooral geschreven om de betekenis van Jezus aan te duiden. Hij is het brood des levens, daar loopt het op uit, het beschreven gebeuren is maar illustratie daarvan. Bij de andere evangelisten reageert Jezus op de honger van de mensen, bij Johannes hoor je daar niets over, Jezus acteert volkomen solo. Hij heeft het brood niet, hij is het gewoon. Je kunt nadenken over honger en eten. Als je gegeten hebt is je honger gestild, zo gaat het met gewoon brood. Met het hemels brood is het andersom, zeggen de monnikken: hoe meer je eet, hoe meer honger je krijgt. Misschien zitten zij wel dichter bij wat Johannes hier bedoelt: Jezus is het levensbrood, hoe meer je dat tot je door laat dringen, hoe meer behoefte aan geestelijke omgang je krijgt. Of spreekt ons het diakonale visioen meer aan? Delen wat je hebt en dan blijkt er voor allen genoeg te zijn? Maar eigenlijk moet je daarvoor bij de andere evangelisten zijn, waar Jezus op honger reageert... - of ga ik nu teveel de theoloog uithangen?