Nu ik met de epistellezing in zee ben gegaan merk ik ook weer waarom ik over het algemeen liever over evangelieteksten preek. In de brieven zijn niet zozeer de gebeurtenissen uit het leven van Jezus aan de orde, maar de interpretatie daarvan. En daar denkt lang niet iedereen hetzelfde over, de ene overtuiging staat tegenover de ander. In veel brieven merk je dat er conflicten waren, vaak waren die de aanleiding voor de brief aan de gemeenten. Maar mijn aandacht blijft hangen bij het woord "kruis". Je leest er bijna achteloos overheen, maar het kruis, overal aanwezig in het leven van christenen (en daarbuiten) is eigenlijk een terechtstellingsinstrument uit de romeinse tijd. Wat zit daar eigenlijk achter dat Paulus er voor kiest om dit martelinstrument bewust als centraal symbool voor zijn geloof in Christus te beschouwen? En kijken wij nog met zijn ogen naar het kruis? We hebben het gedomesticeerd tot een sieraad. Maar als ik Paulus goed begrijp is het hem juist heel veel waard dat dat kruis iets tegendraads uitdrukt, iets ongemakkelijks, iets dat ons niet lekker kan zitten. Ik ga door op dat spoor...