We wisten het natuurlijk al wel: macht brengt de slechste dingen in de mens naar boven. Koning David ziet een bloedmooie vrouw en verleidt haar tot overspel. Hier niks geen psalmdichter en niks geen herder die zorgt dat zijn onderdanen tot hun recht komen, maar de zelfzuchtige heerser die zorgt dat hij zelf aan zijn trekken komt. Maar daarna wordt het van kwaad tot erger: omdat de koning zijn sporen wil uitwissen raken er steeds meer mensen bij betrokken en wordt het alsmaar ingewikkelder en laat hij liever iemand vermoorden dan zijn misdaad toe te geven. Er was nog geen DNA-onderzoek, anders, zo zou je zeggen, had hij dit wel uit zijn hoofd kunnen slaan. Maar dit is David. En het zou over Batseba gaan, de vrouw met wie... Matteus noemt haar niet eens bij de naam, zij is gewoon "de vrouw van Uria". Is dat haar rol? De vrouw van een ander te zijn? Ze maakt hier een passieve indruk, slachtoffer van het spel om de macht; er wordt met haar gedaan. Je zou haar, met een beetje kwaadwillendheid, ook anders kunnen zien: als een intrigante, iemand die weet hoe je het aan moet pakken als je hogerop wil komen. In 1 Koningen 1 en 2 heeft zij een veel actievere rol... En om nog even kwaadwillend door te gaan: ook Uria, haar man, is misschien niet alleen maar slachtoffer. Hij weigert het bevel van de koning op te volgen en dat hoort niet. Bovendien wekt hij de indruk een goede patriot te zijn en suggereert dat de koning (die thuis zit in oorlogstijd) de ark van God en zijn volk in de steek laat... Maar kwaadwillendheid kan niet de lijn van de preek zijn, dunkt me. Het project over de voormoeders vraagt van mij om Batseba als een stralende ster te zien. Ik zal mijn best doen en zondag hoort u wel of het een beetje gelukt is...