Weer hebben we met een prostituée te maken, nu met een die niet voor één keer, maar beroepshalve dit ambacht uitoefent. Was het niet vaak zo dat infiltratie in de rijen van de tegenstander zich langs activiteiten bewoog die in dit ambacht thuis zijn? Rachab weet wat de klok geslagen heeft: het volk van Israel zal het winnen, het is zaak om je er op in te stellen. Wat dat betreft, is zij een vrouw van de advent: ze stelt zich in op wat komen gaat, en zij is bereid daarin heel ver te gaan. Is dat de verbinding met de evangelietekst van Matteus 3 over Johannes de Doper, die zich ook instelt op wat komen gaat: hij wordt beschreven als de wegbereider van Jezus. Rachab is bekend geworden vanwege haar spreekwoordelijke gastvrijheid, maar het is maar van welke kant je het bekijkt: haar landgenoten zullen dat eerder collaboratie met de vijand hebben genoemd. Het diepste moment van het verhaal is, naar ik meen, dat hier mensen diep in elkaars ziel kijken en voor elkaar instaan, met gevaar voor eigen leven wat Rachab betreft. Moet het over solidariteit gaan? Over het accepteren van consequenties? Het rode koord is het kenmerk van Rachab geworden. "De Rode Draad" was ooit de naam van een belangenbehartiging voor prostituées, die naam zal hier zijn oorsprong wel hebben. Als ik even oecumene-breed kijk zie ik dat deze dag, liturgisch gesproken, zijn tegenstellingen kent: gaat het in veel Protestantse Kerken om de - zeg maar: bevlekte - ontvangst van de verspieders, in de katholieke kerk waait de wind uit de andere hoek, daar is het het feest van de onbevlekte ontvangenis van Maria...