In de adventstijd gaan de eerste lezingen over "vrouwen met toekomst". Grotendeels gaat het daarbij om vrouwen die wij wellicht "vrouwen met een verleden" zouden noemen.
Tamar, aan de orde op de eerste adventszondag, dwingt een vorm van leviraatshuwelijk af, dat haar vader Juda haar niet mogelijk wil maken. Zij wordt "rechtvaardig" genoemd (niet onschuldig, zoals de NBV geeft) terwijl verder de mannen vooral opvallen doordat zij hun verantwoordelijkheid ontlopen: Juda maakt zich los uit de verantwoordelijkheidsstructuren, ook Onan onttrekt zich aan zijn heilige plicht. En dit terwijl Gen 38 op zich ook weer zijn plaats in het Jozefverhaal te danken heeft aan mannen die hun verantwoordelijkheid ontlopen: Ruben is de oudste, maar hij laat het afweten in Gen. 37 terwijl verderop Juda een leidende rol krijgt. Om aan te tonen dat dat terecht is, is Gen 38 hier ingelast: dat Juda meetelt is aan een vrouw te danken: zij heeft voor de "bekering" van Juda gezorgd. Ik vind het lastig om deze lezing te combineren met de evangelielezing Matteus 24, 32-44 die gaat over de noodzaak om af te stemmen op wat er komt. Zou de lijn kunnen lopen via de rechtvaardigheid van Tamar?