De zondag tussen Hemelvaart en Pinksteren is eigenlijk een "verwachtingszondag". Zoals Pasen in de kerk een voorbereidingstijd van 40 dagen kent en kerst de vier adventszondagen, zo is deze zondag eigenlijk de voorbereiding op Pinksteren. Wat is er dan, tussen "niet meer" en "nog niet"? Het verlangen. Verlangen naar de beloofde Geest van God, dat we weten dat we niet zomaar alleengelaten zijn, maar dat de nabijheid van God in nieuwe vormen zal blijken. In het Johannesevangelie krijg je zelfs de indruk dat die Geest heel hard nodig is. Want in de tijd van het Johannesevangelie was het ook de tijd van de martelaren - christen zijn kon je het leven kosten. Dat is in onze tijd en op onze plaats (maar niet b.v. in Egypte of Syrië) gelukkig anders. Maar hebben wij niet evenzeer de Geest van God nodig, de adem van de Eeuwige, om het in ons leven over God en over Jezus te hebben en te laten merken wat het geloof voor ons betekent?