Ja, het is nog een beetje wennen zo na de vakantie: je weer in teksten verdiepen en proberen te horen wat ze zeggen... - Het zal je trouwens maar gezegd worden: weg, jij, satan! Deze woorden tegen Petrus zijn wel erg hard. Ik, voor mezelf, denk dan ook, dat Jezus hem later wel heeft uitgelegd waarom hij zo scherp was. Anders kan ik me Jezus niet goed voorstellen. Vlak vantevoren staat de tekst waar Petrus Jezus de Messias noemt, en dat wordt geduid als een openbaring van God. Zijn wij zulke mensen als Petrus? Staan wij het ene moment open voor wat God ons zeggen wil, en laten wij ons het volgende moment al door de satan beinvloeden? Zijn wij zo'n blad aan de boom dat willoos heen- en weerdraait? Of zijn we een persoon die keuzes heeft gemaakt die ook tegen een stootje kunnen en het bijltje er niet meteen bij neergooien als we de wind van voren krijgen? Want kijk, het lijkt er wel op dat Jezus van zijn leerlingen (en volgelingen) vraagt om zich met een verliezer te identificeren. Lastig is dat met de weg van Jezus, en met de boodschap die hij zijn volgelingen voorlegt: wil je door de dood naar het leven of door het leven naar de dood? - om met woorden van Nel Benschop te spreken. Zo maar mijn eerste gedachten; ik moet nog zien hoe het balletje rolt...