Een emotionele Jezus. Verdriet en woede. Jezus huilt over Jeruzalem omdat men niet ziet wat de vrede dient. Mijn eerste associatie, met het nieuws uit Barcelona, is, dat ik me Jezus voorstel, verdrietig over wat mensen aanrichten, niet op weg naar vrede, maar gericht op het opwekken van angst en ontzetting. Ik weet nog niet of ik die gedachte mee kan nemen naar de preek.
Jezus trekt de aandacht! Keert de tafels van de wisselaars om, dat is niet zachtzinnig. Terwijl het bij dat wisselen ging om zaken die grotendeels aan de tempel ten goede kwamen, dus bínnen het religieuze leven betekenis hadden. Spannende vraag: kan woede iets goeds teweegbrengen? Wat hebben de wisselaars de volgende dag gedaan?
Nu zou ik het kunnen hebben over het verband van religie en commercie. Moet ik aan Lourdes denken? Of aan onze onvolprezen collectebonnen?
De vraag die aan de basis ligt lijkt me eerder deze te zijn: wat maakt de kerk voor ons tot een plek van gebed, een plek om God te ontmoeten? Wat maakt het tot een "heilige" plek voor ons, en hoeveel ruimte heeft bedrijvigheid zonder hieraan afbreuk te doen? Dus die kant wil ik maar een beetje op...