Dit jaar zit er nog een hele week tussen vier advent en kerst. Dat komt niet zo vaak voor. De vierde advent staat al wel in het teken van het kind dat we verwachten. In andere leesroosters is Mt 1, 18-25 de tekst voor de kerstnacht. De teksten hebben een link: de Jesaja-lezing bevat de tekst die in Matteus wordt geciteerd. Dan lijkt het alsof Jesaja Jezus al zag aankomen, over zeven eeuwen heen. Maar de Jesaja-tekst heeft een concrete vrouw voor ogen (van de profeet? van de koning?) en is een teken voor de bange koning Achaz dat de dreiging van beperkte duur zal zijn; voordat de jongen opgroeit zijn je vijanden er niet meer. Dan speelt er bij dit vers nog een vertaalkwestie: de Jesaja-tekst doelt op de leeftijd van de vrouw en niet op haar maagdelijkheid. Maar in de vertalingen werd "jonge vrouw" "jonkvrouw" en "maagd". Veel uitlegwerk dus, maar die kant wil ik niet op. Want het gaat in beide teksten om het "immanuel", om God met ons. En of het zowel Jozef als ook Achaz zal lukken om dat tot zich door te laten dringen. Of de verwachting kan landen in hun situatie van verwarring. En dat is dan misschien ook de vraag voor ons: verwachting hebben in verwarrende tijden, lukt ons dat?