"Keer om!" is de boodschap van Johannes de Doper. Bij dat woord moet ik vaak denken aan de autosnelwegen in Oostduitsland uit de tijd van vóór de "Wende". Als je daar tot de ontdekking kwam dat je een afslag had gemist, kon je vaak nog - wel goed opletten ! - naar links door de middenberm en dan op de linkerbaan van de tegenovergestelde richting weer invoegen. Mocht niet, kon wel. Velen deden dat, getuige de autosporen in de berm. Dat gaat al lang niet meer. Nu is er een middenberm met vangrail, nu zit je net als overal in Europa vast aan de richting die je eenmaal bent ingeslagen. Johannes de Doper is iemand die niet vast zit. Aan geen enkele richting, aan geen enkele keuze. De tekst beschrijft hem als een man uit de woestijn die sprinkhanen eet en van niemand afhankelijk is. Hij hoeft niemand naar de mond te praten, hij hoeft geen enkele concessie te doen. Een profeet in zijn puurste verschijning. Van hem krijg je zuivere en onvervalste boodschappen te horen. Het is de bedoeling van de schrijver dat we aan Elia denken, die ook hetzelfde signalement krijgt: jas van kameelhaar en een leren riem om zijn middel. Ik denk dus ook dat "Johannes de profeet" en beter opschrift zou zijn dan "Johannes de Doper". Hier, op de grens tussen Oude en Nieuwe Testament, staat dus het inbegrip van een profeet. Van deze man van onvervalste zuiverheid moeten we zelf ook zuiver worden in onze keuzes. Aan welke eenmaal ingeslagen richtingen zitten we vast, hoeveel dingen doen we waar we niet onderuit kunnen, maar die niet horen bij hoe we willen leven? Omkeren dan! Anders doen! Zodat we passen bij God die de mensenwereld opzoekt.