De tekst is een passage uit het verhaal van Bileam (Num 22 - 24) maar is zodanig gekozen dat je aan dit stuk het hele verhaal van Bileam kunt ophangen. Bileam kan niet anders dan Israel te zegenen hoewel hij voor het tegenovergestelde in de arm wordt genomen. Kenmerkend voor beide personen, voor Bileam de profeet en voor Balak de koning van Moab, is een groot geloof in de kracht van woorden. Woorden met de kracht van vloek of zegen. Een kracht die wij vandaag niet zomaar aan woorden toekennen - tenzij wij die woorden op social media zetten waar zij hun werk gaan doen. Dat lijkt me de vraag voor zondag: wat doen we met woorden, wat brengen ze teweeg? Bileam is overigens wel een figuur dat tot de verbeelding spreekt, hij is ook wat ambivalent. Is hij nou echt een profeet van de god van Israel (waarom gaat hij dan steeds mee in de opdracht van Balak een vloek tot stand te brengen? Of is dit hele ritueel gewoon een show die hij opvoert om Balak te laten zien dat hij zijn uiterste best doet?), of is hij een profeet in algemene zin, die het evengoed ook bij andere religies zou kunnen vinden? Dat laatste wordt hem door nieuwtestamentische bronnen verweten. Hij is wel de enige profetische figuur die ook in buitenbijbelse bronnen als profeet genoemd wordt. Zo gezien lijkt hij flink aan de weg te hebben getimmerd. Wie meer over dit schitterende figuur wil weten kan (mits Duits geen bezwaar is) hier kijken. Een waardevolle gedachte aan het gedrag van Bileam vind ik dat hij, door of ondanks zijn rituelen, duidelijk maakt dat God niet zomaar beschikbaar is. We kunnen hem niet voor ons karretje spannen. Ook Bileam de "man met het geopende oog" moet hem zoeken en "misschien" komt er verbinding...